Zwyczaje Toskania

Ten artykuł został stworzony przez To Toskania, aby nasi goście jak najlepiej wykorzystali czas spędzony w Toskanii. Zapoznaj się z naszą szeroką ofertą willi lub skontaktuj się z naszym zespołem specjalistów.
Kliknij tutaj, aby się z nami skontaktować.

Podczas podróży po Włoszech łatwo zauważyć, że zwyczaje, krajobraz, kuchnia, a nawet język różnią się znacznie między północą a południem. W porównaniu do innych krajów europejskich, Włochy to bardzo młody kraj, który do 1861 roku był podzielony na kilka księstw i podległy obcym państwom, w tym Państwu Kościelnemu.

Włosi mają jednak pewne wspólne nawyki i zwyczaje, które mogą się okazać zupełnie odmienne od panujących w ojczyźnie. Poniżej opisujemy najpospolitsze z nich - dzięki temu łatwiej będzie zrozumieć miejscową ludność.

Włosi, niezależnie od miejsca zamieszkania, zaczynają dzień od słodkiego: od herbatników, ciast, marmolady i dżemu, czekolady, słodkich bułeczek z kremem budyniowym. Pasuje do tego kawa, herbata lub cappuccino. Cappuccino jest zwykle podawane do śniadania. Włosi nigdy nie piją go po 11.00, a już na pewno nie po obiedzie czy kolacji.
Typowy zwyczaj to śniadanie składające się z „pasta e capuccino”, czyli słodkiej bułeczki z cappuccino, jedzone na stojąco przy kontuarze w barze/kawiarni.

Trzy M

Twierdzi się, że społeczeństwo włoskie zdominowane jest przez trzy ‘M’ – Madonna - Mamma - Mangiare.
Jest to oczywiście przesada, lecz jak wszystkie dobre uogólnienia, zawarte jest w tym ziarenko prawdy.

MADONNA
Włosi z pewnością mogą zostać określeni jako naród religijny, o czym świadczy liczba i splendor kościołów. Nawet w dość małych wioskach możemy znaleźć kilka kościołów, a niedzielna msza przyciąga mnóstwo ludzi, często całe rodziny idą na mszę. Większość Włochów poświęca niedzielne popołudnia na zabawę. Dla wielu oznacza to pieszą wycieczkę lub wspinaczkę, oba zajęcia będące popularnymi sportami. Jadąc w niedzielę samochodem, możemy zauważyć wielu rowerzystów, gdyż Włosi podobnie jak Francuzi uwielbiają ten sport.

MAMMA
Odpowiedź na pytanie, czy społeczeństwo włoskie jest matriarchalne, zależy od tego, kogo spytamy. Z pewnością prawdą jest, że do niedawna życie włoskie było zorientowane na rodzinę, a dzieci były w centrum zainteresowania tej komórki społecznej. W związku z tym matki odgrywały fundamentalną rolę, zajmując się dziećmi i upewniając się, że ich potrzeby zostały zaspokojone. Tego rodzaju system stworzył wiele rozpieszczonych dzieci, jednak dorośli Włosi są nie wydają się tym dotknięci, chyba że weźmie się pod uwagę fanatyczne oddanie piłce nożnej lub bardziej liberalną postawę w stosunku do kobiet.

MANGIARE
Ostatnie M oznacza 'mangiare' - jedzenie. Dla Włochów kuchnia ma ogromną wartość, zarówno samo jedzenie, jak i utrzymywanie dzięki temu kontaktów towarzyskich. Dla odwiedzających może być to jedynie dobrą wiadomością.

Dzięki miejscowym kościołom łatwo zorientować się, która jest godzina. Wystarczy poczekać aż zadzwonią dzwony. Obecnie już nie wszędzie dzwony biją w wyznaczonych porach, ale zwykle nadal tak jest w mniejszych wsiach.
W zależności od decyzji księdza, dzwony mogą bić na dwa różne sposoby:  
 
raz  -- piętnaście po
dwa razy  -- wpół do
3 razy  -- za piętnaście
po czym dzwon bije określoną ilość razy w zależności od godziny, na przykład: raz – o 13.00

lub
dzwon bije określoną ilość razy w zależności od godziny
plus raz o wpół do każdej godziny.

O Włochach mówi się, że są bardzo namiętnymi kochankami, a czy jest lepszy sposób na okazanie uczuć niż pocałunek? Choć Włochy to kraj katolicki, często widzi się tu młode i nie całkiem młode pary całujące się w miejscach publicznych, na ulicy czy w parku. Podobne zwyczaje panują również we Francji, ale są rzadkie w innych krajach.
Włosi często całują również znajomych i przyjaciół, po raz w każdy policzek, na powitanie i pożegnanie.

Karmić piersią można przy stoliku w restauracji, w parku i w innych podobnych miejscach publicznych. Istnieje tez popularna strona internetowa, na której można znaleźć listę sklepów przyjaznych matkom z małymi dziećmi. W takich sklepach można usiąść i nakarmić dziecko, nie kupując przy tym niczego. Strona ta jest dostępna jedynie w języku włoski, ale można na niej na mapie znaleźć nazwy i adresy takich sklepów, do których należą między innymi sklepy z odzieżą dziecięcą, księgarnie i biblioteki.
http://www.lllitalia.org/index.php?option=com_content&task=blogcategory&id=65&Itemid=111

Czy wybrać restaurację, osterię, trattorię czy pizzerię? 
We włoskich menu jest podział na zakąskę, pierwsze danie (makarony i risotto), drugie danie (mięso lub ryba), przystawkę i deser, plus lista win. Podkreślamy, że pojedynczej pozycji nie można traktować jako pełnego dania. Włosi zwykle na kolację zamawiają jedną pozycję z każdej kategorii, albo przynajmniej zakąskę i pierwsze danie na obiad, a zakąskę, drugie danie i przystawkę na kolację.
Dawniej nazwą trattoria i osteria określało się rodzinne, przytulne jadłodajnie, w których można było usiąść i zjeść domowe, lokalne jadło za umiarkowaną cenę. Obecnie mają one takie same albo nawet wyższe ceny niż dobre restauracje.
Pizzerie oferują zwykle duży wybór pizzy plus zakąski, przystawki i desery.

Do niedawna 90% Włochów korzystało z urlopu w sierpniu, częściowo dlatego że wakacje szkolne trwają od połowy czerwca do połowy września. Prowadzi to do większego ruchu na drogach w weekendy, tłoku w nadmorskich miastach i górskich wioskach oraz prawie zupełnego braku stałych mieszkańców w większych miastach. Włosi najczęściej spędzają wakacje letnie nad morzem, choć wielu jeździ też w góry.
W ostatnich latach sytuacja zmieniła się nieco. Ze względu na kryzys, wiele osób pracuje przez cały rok, a na urlop wybiera tańszą porę roku. Jednak w lipcu i sierpniu we Włoszech nadal jest najdrożej i panuje największy tłok.
Jak Włosi spędzają wakacje nad morzem? Opalają się, pływają, czytają i rozmawiają na plaży.
Inny typowo włoski zwyczaj to tak zwany „biały tydzień”: styczeń i luty to najlepsze miesiące na narty w Alpach i Apeninach, i wielu Włochów wybiera się w tym okresie na tydzień na narty.